"-پسرای عمو صحرا لب تون کاسه نبات
صد تا هجرون واسه یه وصل شما خمس و زکات !
دریا از اشک شما شور شد و رفت
بخت مون از دم در دور شد و رفت
راز عشقو سر صحرا نریزین
اشک تون شور تو دریا نریزین!
اگه اب شور بشه ،دریا به زمین دس نمی ده
ننه دریام دیگه ما رو به شما پس نمی ده .
دیگه اون وخ تا قیامت دل ما گنج غمه
اگه تا عمر داریم گریه کنیم ، بازم کمه.
پرده زنبوری دریا میشه برج غم مون
غشق تون دق میشه ،تا حشر میشه همدم مون!"
مگه دیفار خزه موش نداره ؟
مگه موش گوش نداره؟-
موش دیفار ننه دریا رو خبر دار می کنه:
ننه دریا کج و کوج
بد دل و لوس و لجوج،
جادو در کار می کنه .-
تا صدا شون نرسه
لب دریای خزه،
از لجش، غیه کشون ابرارو بیدار میکنه :
اسبای ابر سیا
تو هوا شیهه کشون ،
بشکه خالی رعد
روی بوم آسمون.
آسمون غرومب غرومب !
طبل اتیش ،دو دو دومب!
نعره ی موج بلا
می ره تا عرش خدا ؛
صخره ها از خوشی فریاد میزنن
دخترا از دل آب داد میزنن:
"-پسرای عموصحرا !
دل ما پیش شماس .
نکنه فکر کنین
حقه زیر سر ماس:
ننه دریای حسود
کرده این آتیش و دود!"
پسرا،حیف !
که جز نعره و دل ریسه ی باد
هیچ صدای دیگه ای
به گوشاشون نمیاد!-
غم شون سنگ صبور
کج کلاشون نمدک
نگا شون خسته ودور
دل شون غصه ترک ،
تو سیاهی، سوت و کور
گوش می دن به موج سرد
می ریزن اشکای شور
توی دریای نمور...
جم جمک برق بلا
طبل آتیش تو هوا !
خیز خیزک موج عبوس
تا دم عرش خدا !
نه ستاره نه سرود
لب دریای حسود ،
زیر این تاق کبود
جز خدا هیچ چی نبود
جز خدا هیچ چی نبود!
" احمد شاملو"
| 
